۱
عشقم را به تو از سالی به سال دیگر می برم
چنان که دانش آموزی تکلیف مدرسه اش را

در دفتر جدیدش می نویسد
صدایت را،بوی خوش و نامه هایت را
شماره ی تلفن و صندوق پستی تو را
جابه جا می کنم
و به گنجه ی سال نو می آویزم
و اجازه نامه ی اقامت دائم در قلبم را به تو می بخشم!
۲
دوستت دارم
و هرگز بر برگه ی [روزِ] ۳۱ دسامبرِ تقویم تنهایت نمی گذارم!
بر دستانم این سو و آن سو می برمت
و با تو میان فصل های چهارگانه جابه جا می شوم
زمستان ها روی سرت کلاه پشمی قرمز می گذارم
تا سردت نشود!
در پاییز تنها بارانی خود را
[که دار و ندارم بود] به تو خواهم داد
تا لباست تر نشود!
و بهار
تنها می گذارمت تا روی علف های تازه بخوابی
و شامت را با گنجشکان و ملخ ها بخوری
و در تابستان
برایت تور ماهیگیری کوچکی خواهم خرید
تا صدف و مرغان دریایی
و ماهیانِ ناشناخته بگیری
۳
دوستت دارم
و نمی خواهم به خاطره ی فعلهای زمان گذشته 
و خاطره قطارهای مسافربری
پیوندت بدهم!
چرا که تو آخرین قطاری هستی که شبانه روز 
بر رگهای دستم در سفری
تو واپسین قطار منی و
من آخرین ایستگاه تو...
۴
دوستت دارم
و نمی خواهم
با آب و باد
یا تاریخ میلادی و هجری
یا جزر و مدها و
هنگامه ی گرفتنِ ماه و خورشید
پیوندت بدهم
برایم اهمیت ندارد
آنچه مراکز ستاره شناسی و
نقشِ تهِ فنجان های قهوه می گویند
چرا که چشمانت هر یک
پیامبری جداگانه اند
و هر دو
عهده دارِ شادی این دنیا!
۵
دوستت دارم
و دوست دارم که تو را
با وقت  و آداب خود
پیوند دهم
و ستاره ای باشی که بر مدارم می گردی
می خواهم شکل واژه بگیری
و گستره ی کاغذ
تا هنگامی که کتابی منتشر کردم و مردم خواندند
همچون گلی که درونش بوده
به رازش (که تو باشی) برسند
و هنگامی که سخن می گویی
شکل دهان مرا بگیری
تا مردم تو را شنا کنان در صدای من بینند
می خواهم شکل دستانم را بگیری
تا وقتی دستانت را روی میز بگذاری
مردم تو را خوابیده میان دستان من ببینند!
[همچون پروانه ای که در دستان کودکی است...]
من آداب تبریک گفتن را نمی دانم
که مهارت من‌ در عشق است!
و در تو
عشق؛بر پوست دستانم می تازد
و تو زیر پوستم...
و اما من...
خیابان ها و سنگفرش پیاده روهایی را که باران شسته
به پشتم می گیرم
و پی تو می گردم...
۶
چرا با من‌ درباره ی باران چون و چرا می کنی؟!
آن هم هنگامی که می دانی
همه ی پیشینه ی با هم‌ بودنمان...
با بارش باران پیوسته است
و تنها حساسیتی که 
هنگام‌ بوییدن پستان های تو دچارش می شوم
حساسیت باران است؟!
چرا با من چون و چرا داری
هنگامی که می دانی
تنها دفتری که پس از تو می خوانم
دفتر باران است؟!
۷
دوستت می دارم
‌و این تنها کاری  است که در آن مهارت دارم
و دوست و دشمن به خاطرش
به من رشک می برند
پیش از تو خورشید و کوه ها و جنگل ها
بیهوده روزگار می گذراندند
زبان ها  و گنجشکان‌ نیز...
پس سپاسگزارم از تو‌...که به مدرسه ام بردی
و  الفبای عاشقی آموختی
و سپاسگزارم ‌که پذیرفتی دلدارم باشی...

🌹🌹🌹

إلى حبيبتي في رأس السنة..

1 
أنقل حبي لك من عامٍ إلى عام.. 
كما ينقل التلميذ فروضه المدرسية إلى دفترٍ جديد 
أنقل صوتك.. ورائحتك.. ورسائلك.. 
ورقم هاتفك.. وصندوق بريدك.. 
وأعلقها في خزانة العام الجديد.. 
وأمنحك تذكرة إقامة دائمة في قلبي.. 
2 
إنني أحبك.. 
ولن أتركك وحدك على ورقة 31 ديسمبر أبداً 
سأحملك على ذراعي.. 
وأتنقل بك بين الفصول الأربعه.. 
ففي الشتاء، سأضع على رأسك قبعة صوف حمراء.. 
كي لا تبردي.. 
وفي الخريف، سأعطيك معطف المطر الوحيد 
الذي أمتلكه.. 
كي لا تتبللي.. 
وفي الربيع.. 
سأتركك تنامين على الحشائش الطازجه.. 
وتتناولين طعام الإفطار.. 
مع الجنادب والعصافير.. 
وفي الصيف.. 
سأشتري لك شبكة صيدٍ صغيره.. 
لتصطادي المحار.. 
وطيور البحر.. 
والأسماك المجهولة العناوين... 
3 
إنني أحبك.. 
ولا أريد أن أربطك بذاكرة الأفعال الماضيه.. 
ولا بذاكرة القطارات المسافره.. 
فأنت القطار الأخير الذي يسافر ليلاً ونهاراً 
فوق شرايين يدي.. 
أنت قطاري الأخير.. 
وأنا محطتك الأخيره.. 
4 
إنني أحبك.. 
ولا أريد أن أربطك بالماء.. أو الريح 
أو بالتاريخ الميلادي أو الهجري.. 
ولا بحركات المد والجزر.. 
أو ساعات الخسوف والكسوف 
لا يهمني ما تقوله المراصد.. 
وخطوط فناجين القهوه.. 
فعيناك وحدهما هما النبوءه 
وهما المسؤولتان عن فرح هذا العالم... 
5 
أحبك.. 
وأحب أن أربطك بزمني.. وبطقسي.. 
وأجعلك نجمةً في مداري.. 
أريد أن تأخذي شكل الكلمة.. 
ومساحة الورقه.. 
حتى إذا نشرت كتاباً.. وقرأه الناس.. 
عثروا عليك، كالوردة في داخله.. 
أريد أن تأخذي شكل فمي.. 
حتى إذا تكلمت.. 
وجدك الناس تستحمين في صوتي.. 
أريدك أن تأخذي شكل يدي.. 
حتى إذا وضعتها على الطاولة.. 
وجدك الناس نائمةً في جوفها.. 
كفراشةٍ في يد طفل.. 
إنني لا أحترف طقوس التهنئة.. 
إنني أحترف العشق.. 
وأحترفك.. 
يتجول هو فوق جلدي.. 
وتتجولين أنت تحت جلدي.. 
وأما أنا.. 
فأحمل الشوارع والأرصفة المغسولة بالمطر.. 
على ظهري.. وأبحث عنك.. 
6 
لماذا تتآمرين علي مع المطر؟ ما دمت تعرفين.. 
أن كل تاريخي معك.. مقترنٌ بسقوط المطر.. 
وأن الحساسية الوحيدة التي تصيبني.. 
عندما أشم رائحة نهديك.. 
هي حساسية المطر.. 
لماذا تتآمرين علي ؟. ما دمت تعرفين.. 
أن الكتاب الوحيد الذي أقرؤه بعدك.. 
هو كتاب المطر.. 
7 
إنني أحبك.. 
هذه هي المهنة الوحيدة التي أتقنها.. 
ويحسدني عليها أصدقائي.. وأعدائي.. 
قبلك.. كانت الشمس، والجبال، والغابات.. 
في حالة بطالة.. 
واللغة بحالة بطالة.. والعصافير بحالة بطالة... 
فشكراً لأنك أدخلتني المدرسه.. 
وشكراً.. لأنك علمتني أبجدية العشق.. 
وشكراً .. لأنك قبلت أن تكوني حبيبتي..